Herkennen honden menselijke intentie?
Wanneer je werkt met dieren, vooral binnen een specialisme, zoals bijvoorbeeld in mijn geval het gedrag van honden, dan is het een noodzaak om op de hoogte te blijven van nieuwe bevindingen binnen het gedragsonderzoek. Daarbij is het wel belangrijk, dat je uiterst kritisch blijft. Vele onderzoeken bestaan uit aannames of zeer persoonlijke interpretaties van de vermeende onderzoekers en leiden tot niets of “trappen slechts open deuren in”. Mijn aandacht viel op een artikel betreffende een nieuw onderzoek naar het gedrag van honden: Herkennen honden menselijke intentie?
Duitse onderzoekers claimen dat honden mogelijk slimmer zijn dan eerder werd vermoed. Honden zouden volgens hen namelijk onderscheid kunnen maken tussen opzettelijke en onbedoelde acties van mensen. Deze bevinding publiceerden zij in het wetenschappelijke tijdschrift Scientific Reports.
Theory of mind.
Theory of mind is het vermogen om gedachten aan anderen toe te schrijven en te herkennen dat dit kan leiden tot bepaald gedrag. Grotendeels wordt dit als een unieke menselijke eigenschap beschouwd. De Duitse studie suggereert echter dat ook honden daar deels toe in staat zijn. Zoals de onderzoekers beschrijven:”Onze bevindingen leveren belangrijk eerste bewijs dat honden het vermogen hebben om intentie-in-actie te herkennen”.
Het was al duidelijk dat honden bijvoorbeeld opgewonden raken van stimuli die wijzen op een aanstaande actie; bijvoorbeeld wanneer een riem door de geleider wordt opgepakt. Het was alleen onduidelijk of honden daadwerkelijk de menselijke intentie begrijpen om bijvoorbeeld met de hond uit te gaan. De Duitse onderzoekers beschrijven in het tijdschrift Scientific Reports hun ‘traktatietesten’. Via deze “testen” hopen zij om meer over het hondenbrein te weten te komen.
Traktatie-testen.
De onderzoekers en honden werden van elkaar gescheiden door middel van een scherm waarin een luikje was gemaakt.
Tijdens de studie testten de onderzoekers de honden op drie diverse manieren: in een geval probeerden zij een traktatie aan te bieden, maar lieten deze ‘per ongeluk’ aan hun kant van het scherm vallen en zeiden ‘oeps!’. Tijdens een andere test probeerden zij een traktatie aan te bieden, maar was het doorgeefluikje geblokkeerd. In de derde test bood de onderzoeker de traktatie aan, maar trok deze plotseling terug en zei: ‘Ha ha!’
De bedoeling van dit experiment was dat in alle drie de situaties om de een of andere reden de honden geen voedsel kregen. Het verschil was voor de dieren of de traktatie opzettelijk werd onthouden of niet.
Volgens de onderzoekers vertoonden de honden duidelijk ander gedrag in de verschillende omstandigheden. De analyse van video-opnames van 51 honden, liet zien dat de honden langer afstand hielden van het luikje in het geval dat de onderzoekers de lekkernij plots wegtrokken. Ze stopten ook vaker met kwispelen en gingen zitten of liggen.
Dit geeft volgens de onderzoekers aan dat honden inderdaad opzettelijke acties onderscheiden van onbedoeld gedrag. Ze merken echter op dat verder onderzoek nodig is om te leren of honden daadwerkelijk reageren op de verschillende uitroepen van de onderzoekers.
Heeft u vragen en/of opmerkingen betreffende dit artikel, dan hoor ik die graag.
