Uw hond, uw regels;
Deze week tijdens een hondentrainingsles met een nieuwe cursiste, werd mij het volgende probleem voorgelegd; “Theo, ik wil niet dat mijn hond op de bank springt, want die is van nogal delicaat materiaal en ook wil ik mijn hond leren, dat hij zijn eigen ligplaats heeft. Wanneer ik echter bij familie op bezoek ben of ze bezoeken mij, dan laten zij mijn hond bij hen op de bank springen; wat doe ik hiermee?”. Wel, mijn antwoord daarop is heel simpel: Uw hond, uw regels;
Wanneer wij de verantwoordelijkheid op ons nemen om een huisdier te houden, dan is het vanzelfsprekend dat u regels instelt. Zowel voor uw huisgenoten als voor het dier. Andere personen dienen zich ook aan die regels te houden. PUNT !
Ikzelf heb ook mijn regels voor mijn honden en ik eis, dat alle personen die regels respecteren en toepassen. Het maakt mij niet uit of het volwassenen, kinderen of anderszins betreft. Mijn regels heb ik ter bescherming en welzijn van mijn huisdier. Is mijn bezoek niet genegen om zich aan mijn regels te houden, dan heb ik liever dat zij vertrekken, dan mijn hond te verpesten.
Een hele strenge regel die ik hanteer is: NIEMAND mag mijn hond voedsel of lekkernijen toestoppen. Ik wil van mijn hond geen “schooier” creeeren en ook wil ik hem ervoor beschermen, dat een onverlaat hem iets schadelijks zou laten eten. Toedienen van lekkernijen waar een hond niet aan gewend is, kan ook maagklachten (pijn) en diarhee bij het dier veroorzaken. Erger nog; wanneer iemand bijvoorbeeld chocolade aan uw hond voert, dan kan dat verlammingsverschijnselen veroorzaken bij het dier, die zelfs fataal voor het dier kunnen zijn.
Iedereen die mij bezoekt of zich met mijn hond bezig houdt, krijgt van mij duidelijk de regels uitgelegd. Wanneer de betreffende persoon echter weigert om zich aan mijn regels te houden, dan krijgt deze heel direct en doordringend van mij te horen, dat hij mijn hond met rust moet laten of, nog stringenter, de betreffende persoon niet langer welkom is.
Wij Nederlanders staan erom bekend, dat we soms erg “direct” kunnen zijn, zonder aanziens des persoons. Dat heeft ooit ook zelfs mijn eigen moeder ondervonden.
Tijdens een feestje, zag ik dat zij stiekem stukjes van haar taart aan mijn hond voerde. Zij wist echter heel terdege, dat dat volstrekt verboden was. Ik heb daarop de muziek uitgezet en wende mij tot mijn moeder. Die zat ondertussen al stijf van de schrik (omdat ze betrapt werd) op haar stoel. Ik heb haar toen heel duidelijk gesteld, dat ik liever zag, dat zij mijn huis verliet, wanneer zij zich niet aan mijn regels met betrekking tot mijn honden wilde houden.
Regels die ik had (en nog steeds heb) ter bescherming van mijn dieren en die zij heel goed kende. Wel…. ik heb begrepen, dat Italianen nooit zo hard tegen hun eigen moeder zullen reageren, maar Nederlanders zijn wat eigenzinniger wat dat betreft.
Mijn hond, mijn regels; zonder aansziens des persoons.
Heeft u vragen en/of opmerkingen, dan hoor ik die graag van u.
